Pierwsze wzmianki o Miłonicach pochodzą z XIII w. Od XV do XVIII w. Miłonice należały do rodziny Miłońskich. Najbardziej znanymi jej przedstawicielami byli: Piotr – podstoli łęczycki, Mikołaj – podczaszy i stolnik łęczycki, Władysław – podstoli i cześnik łęczycki, Jan – kanclerz kapituły gnieźnieńskiej i Władysław – arcybiskup. Pod koniec XVIII w. majątek należał do Jana Brochockiego, a potem do jego syna Antoniego. W 1805 r. majątek w Miłonicach i Wymysłowie Antoni Brochocki sprzedał Józefowi Bagniewskiemu z zastrzeżeniem dożywotniej opieki nad Domicelą Cińskich Brochocką, wdową po Janie. Antoni zmarł w 1826 r. zostawiając żonę Monikę z Niemierów i dwie córki: Konstancję Walewską i Juliannę Bielecką. W testamencie majątek trwały podzielił między dwie córki, a ruchomy zapisał żonie. Chciał aby majątek wydzierżawiono, a dochody z niego przeznaczono na edukację córek. Miłonice zakupił mąż Konstancji, Michał Walewski. Mieli dwóch synów: Cypriana i Władysława. W 1853 r. zmarła Konstancja. Po ojcu majątek odziedziczył Władysław. Wspierał on liczne akcje charytatywne. Sfinansował rozpoczęcie prac nad opracowaniem Słownika Geograficznego Królestwa Polskiego i innych ziem słowiańskich, należał do jego komitetu redakcyjnego, był autorem wielu haseł dotyczących Kutna i powiatu. Odnosił duże sukcesy w rolnictwie – w Miłonicach stworzył wzorcowe gospodarstwo. Zmarł bezdzietnie w 1890 r. w Warszawie, a majątek zapisał stryjecznemu bratu Stanisławowi. Po śmierci Stanisława majątek przejęły jego dzieci: Bogumił Jerzy Adam, Jadwiga i Jerzy Starzyński. Rodzeństwo nie radziło sobie z gospodarowaniem, dlatego w 1903 r. Miłonice zostały wystawione na sprzedaż działową. Kupiła je Jadwiga Walewska, żona Franciszka Kochanowskiego. W latach 1916-1918 współwłaścicielem majątku był Józef Szwarzenger. W 1918 r. Miłonice zakupił Stanisław Szypowski, który w 1928 r. sprzedał je Cecylii Wandzie Elżbiecie z Grabowskich Koneckiej. Do Koneckich majątek należał do 1939 r. Po 1945 r. majątek rozparcelowano. Dwór przeszedł na własność Urzędu Gminy Krośniewice. Zamieniono go na mieszkania lokatorskie i siedzibę Gromadzkiej Biblioteki Publicznej. W 2010 r. gmina sprzedała obiekt miłośnikowi historii z Wielkopolski. Został on rozebrany i przeniesiony do Gniezna.
Barokowy dwór w Miłonicach wybudowano ok. 1750-1760. Był to budynek o konstrukcji zrębowej, prawdopodobnie w dwudziestoleciu międzywojennym oszalowany deskami, na podmurówce z kamienia i cegły. Był parterowy z piętrowymi facjatkami, na planie prostokąta. Pokrywał go mansardowy, czterospadowy dach o wysokich i giętkich połaciach. Dach kryty był gontem, w czasie II wojny światowej zamieniono go na blachę. Przed wejściem znajdował się ganek z gładkim tympanonem, a nad nim podobnie zwieńczona facjata, po jej obu stronach były lukarny. Tak samo dwór wyglądał od strony ogrodowej. Od zachodu przed II wojną dostawiono murowaną dobudówkę, w której mieściła się kuchnia. Układ wnętrz był dwutraktowy z sienią i gabinetem na osi. Pomieszczenia w skrzydłach dworu miały układ trzytraktowy. Dwór otaczały resztki parku krajobrazowego.
Sklep
Ogłoszenia
