Twój koszyk jest pusty

Dwór w Leszczynku

  • dwór w Leszczynku

    autor: Aleksandra Szafrańska-Dolewska

Informacje ogólne

Lokalizacja: województwo łódzkie, powiat kutnowski, gmina Kutno

Rodzaj obiektu:
Dwór
Zastosowanie:
Ośrodek Kultury Gminy Kutno
Stan zachowania:
Odrestaurowany
Zespół:
dworsko-parkowy
Skład zespołu:
dwór, park, mur
Numer rejestru zabytków:
A/262 (dwór, park, mur)
Data wpisu:
29 Gru, 2015

Posiadasz więcej informacji
o obiekcie? Skontaktuj się z nami!

Zapoznaj się z historią dworu w Leszczynku

Przeczytaj więcej informacji o dworze w Leszczynku. Poznaj jego historię. Miłego czytania!

Właściciele i majątek

Od końca XVIII do końca XIX wieku wieś i folwark w Leszczynku należały do rodziny Górskich herbu Bożawola, właścicieli okolicznych dóbr, których siedziba znajdowała się w Łąkoszynie. Rodzina ta wywodzi się ze wsi Boża Wola pod Błoniem. Jedna z linii Górskich posiadała w powiecie łęczyckim Strzegocin, a w powiecie gostynińskim Piotrowo i Górki.

Tomasz Górski herbu Bożawola był synem Aleksandra Górskiego i Teofily Plichty i dziedzicem Strzegocina. Pełnił funkcję wojskiego większego orłowskiego, skarbnika brzezińskiego, łowczego i ostatniego cześnika inowłodzkiego. Ożenił się z Praksedą Wilkanowską, z którą miał sześcioro dzieci – Antoniego (u. w 1769 roku), Franciszka Eustachego Serafina (ur. w 1771 roku), Aleksandra (ur. w 1782 roku), Jana (ur. w 1782 roku), Jacentego (ur. w 1785 roku) i Benignę Praksedę Różę (ur. w 1790 roku). Majątek Tomasza składał się ze Strzegocina, Obidówka, Wierzyków, Nowej Wsi i dezerty Reczyki, a także z zakupionych wsi i folwarków – Łąkoszyna, Leszna, Zawad i Holendrów Piwki. Majątek ten rozdzielił pomiędzy swoich dwóch synów, Antoniego i Franciszka. Pierwszy z nich dostał Strzegocin, Obidówek, Wierzyki i Zawady z Reczykami, a drugi Nową Wieś, Łąkoszyn z Leszczynkiem i kolonią Piwki. Tomasz z żoną jako dożywocie zostawili sobie dochody z Obidówka, Zawad, Łąkoszyna, Piwek i Nowej Wsi.

Franciszek Górski był podpułkownikiem Wojsk Polskich, w czasach Księstwa Warszawskiego dowodził szwadronem 10 Pułku Huzarów, a następnie 3 Pułkiem Jazdy Księstwa Warszawskiego. Uczestniczył w wyprawie moskiewskiej w 1812 roku, za co został odznaczony Krzyżem Wojskowym polskim i francuskim oraz Orderem Legii Honorowej.

23 stycznia 1812 roku wziął ślub w katedrze św. Jana w Warszawie z Marianną Wasilewską herbu Drzewica, córką Franciszka Ksawerego Wasilewskiego i Teresy Pernett. Urodziło im się dwoje dzieci – Laura Aleksandra Teresa (ur. w 1815 roku) i Władysław (ur. w 1820 roku). Franciszek rozwiódł się z Marianną, a następnie 2 października 1830 roku w parafii św. Marii Magdaleny na Wawrzyszewie w Warszawie poślubił Martynę Pągowską herbu Pobóg, córkę Józefa Pągowskiego i Barbary Chrzanowskiej. Małżeństwo doczekało się czwórki dzieci – Marii (ur. w 1830 roku), Franciszka Ksawerego Lucjana (ur. w 1832 roku), Anny Praksedy Barbary (ur. w 1834 roku) i Jana Kantego Piotra (ur. w 1836 roku).

Do Leszczynka Franciszek wraz z rodziną przeniósł się w latach 30. XIX wieku. Folwark Leszczynek liczył 822 morgi, w skład czego wchodziły 592 morgi gruntów ornych, 55 mórg łąk, 8 mórg pastwisk, 137 mórg lasu, 30 mórg nieużytków i placów. Znajdowały się tam 3 budynki murowane i 9 drewnianych. Stosowano płodozmian 13-polowy.

Franciszek zmarł w Leszczynku 1 kwietnia 1846 roku. Po jego śmierci dzieci z pierwszego małżeństwa wytoczyły wdowie proces o obalenie testamentu ojca i nowy podział majątku oraz jego sprzedaż na licytacji. Dokonano wówczas spisu inwentarza, z którego wynika, że w 1847 roku dobra Łąkoszyn, Leszczynek, Nowa Wieś i Piwki miały obszar 93 włók i 16 mórg. Spór po długim i kosztownym procesie zakończył się ugodą.

Majątek w Leszczynku przejął Franciszek Ksawery Lucjan Górski. W 1859 roku wziął ślub w Mąkoszynie z Antoniną Siarczynską herbu Sas, córką Władysława Michała Gwidona Siarczyńskiego i Walerii Lipińskiej. Małżeństwo doczekało się siedmiorga dzieci – Jana Mariana Franciszka (ur. w 1860 roku), Tadeusza Jana Feliksa (ur. w 1863 roku), Antoniego (ur. w 1864 roku), Anieli Marianny Walerii (ur. w 1866 roku), Wacława Władysława Franciszka (ur. w 1869 roku), Martyny Pauliny Franciszki (ur. w 1871 roku) i Mariana Antoniego Jacka (ur. w 1876 roku). 

Franciszek angażował się w życie społeczne okolicy – brał m.in. udział w 1875 roku w akcji pomocy pogorzelcom wyznania mojżeszowego, na rzecz których zorganizowano akcję charytatywną, wystawiając „Zemstę za mur graniczny”. P. Górski z Leszczynka przysłał za bilet 12 rub., tudzież kilka korcy jęczmienia i pszenicy dla pogorzelców.

23 lipca 1890 roku

wybuchł pożar w majątku i pochłonął trzy budynki dworskie, oraz jedną chatę włościańską. Ratunek ze strony włościan był tak opieszały, iż gdyby nie energia p. Edwarda Dangla, który z sikawką ze Skłót przybył pierwszy do ognia, cała wieś mogłaby się stać ofiarą pożogi. W spalonej stodole zboża jeszcze nie było, ale budynki, chociaż murowane, będą wymagały gruntowej odbudowy. Przyczyną pożaru była nieostrożność dzieci włościańskich.

Majątek w Leszczynku zasłynął też w dziedzinie uprawy ziemniaków – w gazetach z 1893 roku można było przeczytać o niezwykłym dokonaniu:

Niezwykłą odmianę czarnych kartofli mieliśmy sposobność w tych dniach oglądać. Forma tych kartofli nie różni się od innych znanych gatunków; po zdarciu naskórka mają one kolor czarny metalicznego blasku. Po ugotowaniu okazały się zupełnie mączyste, utarte zaś i podane w formie pure, mają wygląd tak zwanej lemieszki i tylko barwą różnią się od kartofli zwyczajnych. Sałata z owych kartofli odznacza się wybornym smakiem przy oryginalnym wyglądzie. Badane za pomocą probierza Krokera wykazały 23% mączki.

W 1892 roku Górscy sprzedali część majątku Władysławowi Wejdelowi. 3 maja 1893 roku w wieku 54 lat zmarła Antonina Górska. Została pochowana na cmentarzu w Łąkoszynie. Jej część majątku odziedziczył mąż oraz córka Aniela Górska. W 1896 roku majątek o powierzchni 793 morg, w skład którego wchodził dwór murowany, inne domy drewniane i murowane, zabudowania gospodarskie, wiatrak, inwentarz żywy i martwy po raz kolejny został wystawiony na licytację.

Górscy poddawali majątek dalszej parcelacji - sprzedali działki Andrzejowi Ucyniakowi, Wojciechowi Szałkowskiemu, Franciszkowi Kujawskiemu, Mateuszowi Kuźmińskiemu i Osipowi Osmulskiemu. W 1898 roku dobra Leszczynek zajmowały powierzchnię 120 morg i 119 prętów, z czego ogrody warzywne rozciągały się na 3 morgach i 235 prętach, ogrody owocowe na 5 morgach i 57 prętach, grunty orne na 100 morgach i 176 prętach, pastwiska na 1 mordze i 17 prętach, wody na 1 mordze i 89 prętach, granice dróg, wygonów i rowów na 4 morgach i 101 prętach, zaś pod zabudowę przeznaczono 4 morgi i 43 pręty.

W lutym 1898 roku resztę majątku w Leszczynku Franciszek i Aniela sprzedali Beniaminowi Kopelmanowi, synowi Eliasza za 21.237 rb. Franciszek Ksawery Lucjan Górski zmarł 30 grudnia 1908 roku. Spoczął w grobowcu obok żony. 

W kutnowskiej gazecie Głos Pracy z 1927 roku, w rubryce Z przeszłości Kutna i Ziemi Kucieńskiej umieszczono taką oto historię:

Żyją jeszcze ludzie, którzy byli na ostatnim balu, wydanym przez pp. Górskich w starym dworku po dziś dzień zachowanym i bardzo typowym, i gdzie podziwiali serwis na 150 osób, robiony umyślnie na zamówienie w słynnej fabryce saskiej porcelany w Meissen. Na każdej sztuce widniał napis fabryczny „fait pour M. de Gorski a Leszczynek”. Los nielitościwą ręką dotknął ostatnich właścicieli Łąkoszyna i Leszczynka. Ojciec po nim czterech dorodnych i zdolnych synów urodziło się głuchoniemych. Fortuna się rozpadła, od dawna osiadła pod Kutnem rodzina zniknęła z okolicy, z majątków zostały tylko resztki.

Kopelman w marcu 1900 roku przekazał majątek swojej żonie Lidzie Libie Kopelman, córce Dawida Gelfanda. W końcu 1903 roku od Kopelmanów za 22.000 rb majątek odkupili Michał Komorowski i jego żona Joanna z Nowackich.

We wrześniu 1913 roku dobra nabyła za 30.000 rb Wanda Stanisława Lortsch z Kaftalów, córka Józefa Kaftala i Klary Karoliny Klejman. 19 czerwca 1897 roku wzięła ona ślub w warszawskiej parafii Nawiedzenia NMP z Henrykiem Konradem Lortschem, synem Piotra Lortscha i Barbary Andrzejewskiej. Wanda zmarła w wieku 77 lat 16 czerwca 1956 roku. Pochowana została na warszawskich Powązkach.

W 1914 roku za 36.000 rb od Wandy Lortsch majątek odkupiło małżeństwo Gałązków - Piotr Gałązka, syn Jana i Pelagia Wanda z Prószyńskich, urodzona 11 marca 1889 roku córka Konrada Prószyńskiego i Wandy Korzon herbu Kot.

8 sierpnia 1917 roku

małżonkowie Gałązkowie oświadczyli, że będąc jawnymi z wykazu hipotecznego właścicielami Dóbr ziemskich Folwark Leszczynek w powiecie Kutnowskim położonych, mających przestrzeni morgów sto trzydzieści prętów siedem, księga niniejszą objętych, Dobra te w takim stanie, przestrzeni i granicach, w jakim obecnie znajdują się, ze wszelkiemi budynkami, zasiewami, żywym i martwym inwentarzem, ze wszystkim tem co stanowi nieruchomość z prawa lub przeznaczenia, i w ogóle ze wszystkim, co do tego majątku należy i znajduje się na gruncie od początku Lipca roku bieżącego, za wyłączeniem jedynie dwóch koni z uprzężą, powozu i mebli, aktem niniejszym sprzedają współstawiającemu Leonowi Żychlińskiemu (…) Szacunek za te sprzedane dobra określa się i wypłaca w sposób następujący: a) małżonkowie Gałązkowie na powyższy szacunek zaliczają i przekazują, a Żychliński do zapłacenia przyjmuje następujące długi obciążające sprzedane Dobra (…) i 2 pozostałe do umorzenia pożyczki Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego rubli Dziesięć tysięcy osiemset Dziewięćdziesiąt Dziewięć kopiejek pięćdziesiąt sześć pod sumę rubli szesnaście tysięcy Michała i Joanny małżonków Komorowskich i pod sumę rubli osiem tysięcy sześćset Wandy Lortschowej, czyli razem rubli trzydzieści pięć tysiące czterysta Dziewięćdziesiąt Dziewięć kopiejek pięćdziesiąt sześć. b) małżonkowie Gałązkowie przyznają, że przy akcie niniejszym otrzymali od Żychlińskiego marek dziewięćset tysięcy siedemset dwadzieścia feningów dziewięćdziesiąt pięć odbioru których kwitują; takim więc sposobem podług kursu urzędniczego marek 2 feningów 16 za rubel oceniając zaliczone za szacunek pożyczki Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego oraz pary małżonków Komorowskich i Lortschowej na marek siedemdziesiąt sześć tysięcy sześćset siedemdziesiąt dziewięć feningów pięć, szacunek za sprzedane Dobra wynosi marek osiemdziesiąt sześć tysięcy czterysta i został w zupełności wyczerpany.

Leon Jaromir Żychliński herbu Szeliga urodził się 11 kwietnia 1859 roku w Kęcerzynie. Był synem Józefa Władysława Żychlińskiego i Marianny z Trzebuchowskich herbu Ogończyk. Z małżeństwa z Eweliną Franciszką ze Straszyńskich, urodzoną w Tchorówce w ziemi kijowskiej córką Henryka Zygmunta Józefa Straszyńskiego i Ludwiki z Rościszewskich, miał dwie córki – Martę Wandę Marię Henrykę (ur. w 1894 roku) i Esterę Marię Radomiłę (ur. w 1890 roku).

Żychliński stopniowo rozparcelowywał majątek. W grudniu 1921 roku z dóbr niniejszych sprzedał Franciszkowi Radzimirskiemu działkę przestrzeni 3 hektarów 6251 metr. za 700000 mk. i Janowi Zakrockiemu działkę  przestrzeni 1 hekt. 6747 metr. za 300000 marek.

Leon Żychliński zmarł 11 grudnia 1922 roku. Prawo do spadku po nim miały jego dwie córki – Marta Szamowska i Estera Kokczyńska. Wdowie przysługiwało dożywocie na 1/3 majątku. Marta wyszła 26 listopada 1912 roku za Wacława Szamowskiego herbu Prus, syna Wacława Szamowskiego i Jadwigi Marii Ludwiki Rakowskiej herbu Lubicz. Zamieszkała wraz z mężem w majątku Bierzwienna Krótka w powiecie kolskim. W 1913 roku urodziła syna Wacława. Mężem Estery był Zygmunt Kokczyński, właściciel majątku Mchowo Wielkie w powiecie kolskim. 22 grudnia 1928 roku w Bierzwiennie Krótkiej w wieku 69 lat zmarła Ewelina Żychlińska. Została pochowana w grobie rodzinnym na cmentarzu w Bierzwiennie Długiej.

W tym czasie majątek w Leszczynku dzierżawiła rodzina Nienałtowskich, wywodząca się z Jasienia - Władysław Apolinary Nienałtowski (ur. w 1876 roku w Jasieniu) i jego żona Łucja Maria ze Zmorowskich (ur. w 1881 roku w Starej Wsi). Małżonkowie mieli troje dzieci - Eugeniusza Feliksa (ur. w 1906 roku), Stanisławę (ur. w 1908 roku) i Zofię Jadwigę (ur. w 1914 roku). W 1925 roku we dworze w Leszczynku miało miejsce tragiczne wydarzenie z udziałem Eugeniusza Feliksa Nienałtowskiego, o którym donosiły kutnowskie gazety:

W środę 18 b.m. Starostwo tutejsze zaalarmowano, iż w majątku Leszczynek powstał zatarg między służbą folwarczną, a dzierżawcą p. Nienałtowskim na tle wypłaty zaległych należności. Dzierżawca, widząc groźną postawę służby, prosił Starostwo o interwencję i w tym celu wysłano st. przod. Wedmana na miejsce, w celu zbadania powyższego zajścia. W czasie likwidowania zatargu rozległ się huk strzału. I kiedy st. przod. Wedman wpadł do jednego z pokojów, na podłodze w kałuży krwi leżał syn p. Nienałtowskiego, 19-letni szwoleżer. Ojciec, widząc śmierć jedynaka, chwycił dymiący się jeszcze rewolwer i pobiegł do ogrodu. W pierwszej chwili st. przod. Wedman nie zauważył tego, dopiero na krzyk służby, wyskoczył szybko i dopędził p. Nienałtowskiego, wyrywając mu rewolwer. Zrozpaczony ojciec, nie mogąc przeboleć śmierci jedynaka, po raz drugi usiłował wyrwać rewolwer przodownikowi Wedmanowi, na szczęście jednak i tym razem zostało mu to udaremnione. Po załagodzeniu incydentu ze służbą, st. przod. Wedman przeprowadził dochodzenie, przyczem okazało się, że denat pozostawił 2 listy: Do D-wa 37 p.p. w Kutnie, prosząc o pogrzeb, i do Marysieńki, prosząc, żeby mu przebaczyła. Dalsze dochodzenie prowadzą władze wojskowe, które prawdopodobnie wyświetlą przyczynę tego rozpaczliwego kroku młodego szwoleżera.

W styczniu 1929 roku od córek Żychlińskiego Leszczynek za 170.000 złotych odkupili Stefan Perkowski i jego żona Władysława Maria z Wochelskich, mieszkający w majątku Lubotyń w powiecie kolskim.  Nabyli oni majątek:

z zabudowaniami, lecz bez inwentarzy żywych i martwych, poza temi ze wszystkimi co się na miejscu znajduje i stanowi nieruchomości lub przynależności nieruchomości i w ogóle ze wszelkiemi przynależnościami, a w szczególności z materiałami, pochodzącymi z rozwalonej stodoły (…) Meble i rzeczy znajdujące się w domu mieszkalnym w Leszczynku stanowią własność sprzedawczyń i winny być przez nie usunięte.

Po 1945 roku obiekt został przejęty przez Skarb Państwa. We dworze do 2001 roku mieściła się szkoła podstawowa. Obecnie obiekt należy do Ośrodka Kultury Gminy Kutno, który ma swoją siedzibę w nowo pobudowanym budynku na terenie parku.

Jeszcze do niedawna część dworu była zamieszkała, w części okoliczna młodzież urządziła siłownię. Z końcem 2017 roku okazało się, że Gmina Kutno pozyskała 6,2 mln zł na rewitalizację zespołu dworsko-parkowego w Leszczynku z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Łódzkiego.

Zespół architektoniczno-parkowy

Późnoklasycystyczny dwór w Leszczynku powstał w połowie XIX wieku. Jest to parterowy, podpiwniczony budynek, murowany z cegły, na planie wydłużonego prostokąta, otynkowany i boniowany, z mieszkalnym poddaszem. Pośrodku strony frontowej znajduje się piętrowy ryzalit, zwieńczony trójkątnym szczytem, który w części parterowej jest rozczłonkowany toskańskimi pilastrami. Na parterze umieszczono przedsionek z głównym wejściem do budynku. Dach jest czterospadowy, nad ryzalitem dwuspadowy. Pod koniec XIX wieku dwór rozbudowano od strony północnej o parterowe, podpiwniczone skrzydło boczne z poddaszem, przykryte dachem naczółkowym. Przed dworem znajdował się rozległy dziedziniec z owalnym podjazdem, a po jego północnej stronie wzniesiono oficynę mieszkalną i zabudowania gospodarcze. Przed zachodnią elewacją dworu znajdował się ogród kwiatowy. W zachodniej części parku zaprojektowano układ wodny, wykorzystując naturalne stawy połączone ciekiem wodnym. Na jednym z nich, poszerzonym i pogłębionym, wzniesiono sztuczną wyspę. W północnej części założenia parkowego znajdował się sad. Drzewa owocowe rosły również w części południowo-zachodniej. W 1918 roku wzdłuż południowej granicy parku przy szosie wzniesiono mur z kamienia polnego. Na terenie parku zachowały się liczne okazy starodrzewu m.in. lipy, graby oraz klony. Do najcenniejszych należy pomnikowy dąb szypułkowy o obwodzie pani 520 cm.

Ciekawostki

W latach 20. XIX wieku w Leszczynku przebywał Józef Bohdan Zaleski, znany poeta zaliczany do tzw. „szkoły ukraińskiej” polskiego romantyzmu, który był zatrudniony przez Franciszka Górskiego jako guwerner.

Od 2009 roku w jeden z lipcowych weekendów na terenie parku dworskiego odbywa się Zlot Grup Rekonstrukcji Historycznych "Odyseja Historyczna" Kutno, organizowany przez Stowarzyszenie Historyczne Pułk 37 z Kutna, Ośrodek Kultury Gminy Kutno i Muzeum Regionalne w Kutnie.

Źródła wiedzy
  • Archiwum Państwowe w Płocku Oddział w Kutnie: Księga hipoteczna Folwarku Leszczynek wydzielony z Dóbr Łąkoszyn, nr rep. 368; 1892-1898 
  • Archiwum Państwowe w Płocku Oddział w Kutnie: Zbiór dokumentów do księgi hipotecznej Folwarku Leszczynek wydzielony z Dóbr Łąkoszyn, nr rep. 368; 1891-1899 
  • Archiwum Państwowe w Płocku Oddział w Kutnie: Zbiór dokumentów do księgi hipotecznej Folwarku Leszczynek wydzielony z Dóbr Łąkoszyn, nr rep. 368; 1897-1898 
  • Archiwum Państwowe w Płocku Oddział w Kutnie: Księga hipoteczna Folwarku Leszczynek wydzielony z Dóbr Łąkoszyn, nr rep. 368; [1889]1930-1936[1946] 
  • Archiwum Państwowe w Płocku Oddział w Kutnie: Zbiór dokumentów do księgi hipotecznej Folwarku Leszczynek wydzielony z Dóbr Łąkoszyn, nr rep. 368; 1912-1912[1994] 
  • Archiwum Państwowe w Płocku Oddział w Kutnie:  Zbiór dokumentów do księgi hipotecznej Dóbr Leszczynek, nr rep. 368, vol II; 1898-1939 
  • Artykuł: 6,2 mln zł na rewitalizację zespołu dworsko-parkowego w Leszczynku z 20-12-2017 roku - LINK
  • Boniecki, Herbarz polski, Tom 6, Warszawa 1903.
  • Dziennik Łódzki . Pismo przemysłowe, handlowe i literackie. 1890, 1892.
  • Gazeta Warszawska. 1820, 1875, 1886, 1887, 1888, 1890, 1892, 1893.
  • Głos Pracy. 1927.
  • informacje od Pana Lecha Główczyńskiego
  • Księga Adresowa Polski (wraz z w. m. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa, 1926/1927.
  • Księga Adresowa Polski (wraz z w. m. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa, 1930.
  • Kurjer Warszawski. 1846, 1884, 1894, 1896, 1898, 1928.
  • Kurjer Warszawski: dodatek poranny. 1896.
  • Lesiak H., Szlakiem dworów regionu kutnowskiego, Kutno 2007.
  • Lesiak H., Wieś i dwór w powiecie kutnowskim (zarys dziejów w XIX i I połowie XX wieku), część I, Kutno 2003.
  • Łódzki Dziennik Wojewódzki. 1948.
  • Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom V, Warszawa 1884.
  • Tygodnik Kutnowski. 1925.
  • Wiek : gazeta polityczna, literacka i spółeczna. 1874, 1876.
  • Wykaz zabytków wpisanych do rejestru zabytków nieruchomych woj. łódzkiego  (stan na 30 września 2017 r.)
  • www.geneteka.genealodzy.pl
  • www.gminakutno.pl
  • www.metryki.genealodzy.pl
  • www.nienaltowski.net
  • www.sejm-wielki.pl

Opracowała: Aleksandra Szafrańska-Dolewska

Zdjęcia:

  • wizytacja terenowa 21-11-2017 r. i 2020 r.
  • Zdjęcie archiwalne z kolekcji Pana Lecha Główczyńskiego - wykonano je w 1907 roku przed dworem w Leszczynku, gdzie prapradziadkowie Pana Lecha, Jan Nowacki i Marcelina Nowacka z domu Osowska obchodzili złote gody. Na prawo od jubilatów siedzą ówcześni własciciele majątku - Michał Komorowski i Joanna Komorowska z domu Nowacka.
  • Zdjęcia archiwalne ze strony Pana Marka Nienałtowskiego - www.nienaltowski.net - przedstawiają dzierżawców folwarku w Leszczynku

logo dwory i pałace polski

Copyright © 2020 Dwory i Pałace Polski. Powered by Indico S.C.  & Joomla! CMS 

Postaw mi kawę na buycoffee.to

Znajdż nas na:

Instagram Facebook Facebook youtube

Kontakt

Indico S.C. , Przyjaźni9, 84-215 Gowino
NIP: 5882424318, REGON: 366309509

Kontakt z redakcją:

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.