Pierwsza wzmianka o Siedlcu pochodzi z 1243 roku. Wówczas to rycerz Henryk nadał go dominikanom płockim, od których odkupił go biskup włocławski. W 1340 roku wieś była lokowana na prawie niemieckim (chełmińskim). W 1433 roku biskupi kujawscy wznieśli tu kościół p.w. św. Marcina, tworząc tym oddzielną parafię. Fakt ten znany jest z aktu zawartego przed konsystorzem gnieźnieńskim, który przyznał plebanowi z Łęczycy, Janowi Drozdowskiemu, dziesięcinę z łanów kmiecych i wójtowskich z Siedlca w formie rekompensaty za pomniejszony obszar parafii. Dziesięcinę z folwarku biskupiego pobierał miejscowy proboszcz, który otrzymywał także od kmieci Meszne po półtora korca żyta i owsa z łanu.
W I połowie XIX wieku majątek należał do Franciszka Boruckiego herbu Rola. Urodził się on około 1760 roku jako syn Macieja i Salomei Jarczewskiej. Jego żoną była Teofila Moszeńska, córka Stefana. Małżonkowie mieli dwie córki – Agnieszkę (ur. w 1791 roku) i Juliannę Mariannę (ur. w 1793 roku). Franciszek zmarł w 1846 roku i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Siedlcu.
W 1861 roku Siedlec należał już do Jana Łukasza Boettichera. Z tego bowiem roku pochodzi ogłoszenie z Gazety Warszawskiej, zamieszczone przez ks. Nestora Wachowskiego, proboszcza parafii w Siedlcu, który podaje do wiadomości, aby wydanego rewersu przez W. Łukasza Boettichera, Dziedzica dóbr Siedlca, na summę złp. 3,000 na rzecz podpisanego, a następnie cedowanego na imię Karola Kosińskiego, nikt nie nabywał, nie chcąc być narażonym na stratę, gdyż takowy rewers jest zakwestionowanym jako nieprawnie cedowany, co na drodze sądowej poszukiwanem będzie.
Jan Łukasz Boetticher urodził się 18 października 1812 roku w Kiełpinie w ówczesnym województwie poznańskim. Był synem Jana Fryderyka i Zofii Ernestyny Engelke. 11 sierpnia 1842 roku w warszawskiej parafii ewangelicko-augsburskiej poślubił Wandę Wilhelminę Matyldę Rossmann, córkę Henryka Wilhelma i Emilii Henrietty Schmidt. Małżonkowie doczekali się sześciorga dzieci – Władysława Łukasza Henryka (ur. w 1844 roku, zm. w 1930 roku), Wandy (ur. w 1846 roku, zm. w 1848 roku), Ludwika (ur. w 1849 roku), Heleny (ur. w 1851 roku, zm. w 1865 roku), Juliana Henryka (ur. w 1855 roku, zm. w 1918 roku) i Jadwigi (ur. w 1856 roku).
W 1870 roku folwark Siedlec wraz z przyległością Bazylia zajmował 1126 mórg ziemi, z czego grunty orne i ogrody zajmowały 1001 mórg, łąki 55 mórg, pastwiska 40 mórg, wody 2 morgi, a nieużytki 28 mórg. Znajdowało się tam 9 budynków murowanych i 17 drewnianych.
Jan Łukasz Botticher zmarł 21 czerwca 1883 roku.
Majątek w Siedlcu odziedziczył po nim syn Ludwik Boetticher. Urodził się on 7 września 1849 roku w Nieborowie. 28 września 1876 roku wziął ślub z Heleną Marią Werner herbu Miron, córką Józefa i Emmy Schlabitz. Urodziło im się pięcioro dzieci – Halina (1877-1879), Stefania (ur. w 1878 roku), Jadwiga (ur. w 1879 roku), Józef (ur. 20 lutego 1881 roku w Siedlcu) i Janina (ur. i zm. w 1883 roku). W 1884 roku Ludwik został członkiem rzeczywistym Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Królestwie Polskim. Helena zmarła 29 lutego 1884 roku w wieku zaledwie 30 lat. Ludwik zmarł 6 października 1909 roku w Siedlcu. Oboje zostali pochowani na cmentarzu ewangelickim w Łęczycy.
Po ojcu majątek przejął jedyny syn, Józef Boetticher. 11 kwietnia 1918 roku w warszawskiej parafii św. Aleksandra wziął on ślub z Zofią Jadwigą Łucją Józefą Rembelińską, córką Stanisława Michała Gerarda i Jadwigi Wiktorii Niedziałkowskiej. Urodziły im się dwie córki – Helena (ur. w 1919 roku) i Józefa Jadwiga (ur. w 1920 roku).
Józef (…) skończywszy gimnazjum w Warszawie i wydział rolniczy uniwersytetu w Halli, objął swój rodzinny Siedlec, który niebawem – pomimo wielu niesprzyjających okoliczności – przekształcił na wzorowy warsztat pracy rolnej, a jednocześnie dbając zarówno o los swych pracowników folwarcznych, jak i o dobro swych sąsiadów włościan stał się twórcą całego szeregu instytucji społecznych. W Siedlcu wyrastały z jego inicjatywy i z jego pomocą gmachy, któremi rzadko która wieś pochlubić się może, a więc: szkoła, dom ludowy, współdzielcza piekarnia, młyn współdzielczy. Okoliczne włościaństwo pod jego kierownictwem rozszerzało także ramy swoich spółek i tworzyło nowe, zbiorowe ogniska pracy. W sąsiedniej wsi (…) Topole był prezesem spółki prowadzącej mleczarnię. Czynny we wszystkich społecznych instytucjach w powiecie był członkiem zarządu Wzajemnego Kredytu w Łęczycy, członkiem Związku Ziemian, Syndyktu rolniczego w Łęczycy, prezesem i założycielem Kółka rolniczego w Siedlcu. Podczas okupacji stojąc na stanowisku bezwzględnie przeciwniemieckim, zyskał sobie powszechnie uznanie i w chwili wypędzenia Niemców, należał do szczupłego grona osób, które przejmowały władzę w powiecie i kierowały akcją wyzwoleńczą.
Kiedy w 1914 roku w wyniku działań wojennych budynek szkoły uległ zniszczeniu, Boetticher najpierw udostępnił salę we dworze z przeznaczeniem na salę lekcyjną, a następnie w 1916 roku wzniósł na wydzielonym z posiadłości placu nowy budynek szkolny.
Niestety 5 listopada 1919 roku Józef pędził samochodem do Warszawy, aby zalegalizować ustawę jednej z wielu spółek gospodarczych, których był założycielem i straszny wypadek w podróży pozbawił go życia. (…) Zmarł na stanowisku. Jechał do Warszawy, aby zalegalizować ustawę młyna współdzielczego w Łęczycy. Po zmarłym majątek w Siedlcu oraz pobliskie wsie - Goszczynno i Bazylia B, należały do córek Józefa - Heleny i Józefy Jadwigi Boetticher.
W 1932 roku w majątku wybuchł pożar, któy zniszczył dwie duże stodoły, chlewy i kurniki. Pożar zniszczył również zapasy zboża oraz wielką ilość inwentarza żywego i maszyny rolnicze. Pożar powstał prawdopodobnie z podpalenia.
W latach 30. w źródłach jako właścicielka Siedlca pojawia się Zofia Młodzianowska. 20 marca 1936 roku w majątku zmarła w wieku 76 lat niejaka Teofila z Glińskich Młodzianowska, wdowa po rotmistrzu 12 P. Ułanów, Romanie Młodzianowskim.
Po wojnie dwór został skonfiskowany przez władzę ludową. Mieściła się w nim szkoła powszechna oraz Klub Prasy i Książki "Ruch". Obecnie dwór jest własnością prywatną, jest częściowo zamieszkały.
Sklep
Ogłoszenia
