Twórcą potęgi rodu Schweikertów był Fryderyk Wilhelm Schweikert. Urodził się on w 1837 roku w Starowej Górze pod Łodzią. Był synem wiejskiego kowala, Jana Jakub Schweikerta, który w 1800 roku przybył z Wirtembergii i osiadł razem z innymi szwabskimi kolonistami w Starowej Górze. Fryderyk pierwsze interesy zaczął robić w Pabianicach, z których w 1865 roku wyjechał do Łodzi. Założył ręczną tkalnię przy ul. Piotrkowskiej 56, po czym u zbiegu dzisiejszej al. Piłsudskiego i ul. Sienkiewicza postawił dwupiętrową tkalnię chustek wełnianych. W 1893 roku kupił od Alfreda Gombergera parcelę przy ul. Wólczańskiej 215, tworząc podwaliny swego imperium przemysłowego. W 1899 roku przedsiębiorstwo zostało zmienione w spółkę akcyjną. Fryderyk Schweikert ożenił się z Amalią Hampel, z którą miał trzech synów: Ludwika, Oskara i Roberta. Ludwik po ukończeniu studiów w Zurychu założył zakłady chemiczne w Pabianicach, które do dziś znane są jako zakłady farmaceutyczne "Polfa". Na przełomie XIX i XX wieku przy obecnej ul. Piłsudskiego 12 w Pabianicach postawił rezydencję eklektyczną. Zginął w Rosji podczas I pierwszej wojny światowej. Oskar po śmierci ojca w 1902 roku został wiceprezesem i dyrektorem technicznym jego fabryki. Swoją willę wybudował przy ul. Wólczańskiej 213, czyli tuż obok domu ojca.
Spośród braci Schweikertów największą zaradnością wykazał się Robert. Ożenił się on z Emmą Bennich, z którą miał troje dzieci: Łucję, Małgorzatę i Roberta Alfonsa. Robert zarządzał fabryką ojca. Był też właścicielem okazałej kamienicy z 1896 roku przy ul. Piotrkowskiej 147 i pałacu przy ul. Piotrkowskiej 262.
W 1891 roku, Teresa John, wdowa po słynnym łódzkim fabrykancie Józefie Johnie, właścicielu domu i fabryki metalowej przy ul. Piotrkowskiej, kupiła działkę od kupca Henryka Finstera. W 1909 roku sprzedała ją fabrykantowi Rudolfowi Kellerowi. Architekt Lew Lubotynowicz zaprojektował rezydencję, którą zbudowano w 1910 roku. W czerwcu 1912 roku pałac w surowym stanie Rudolf Keller sprzedał Robertowi i Emmie Schweikertom, którzy w następnym roku ją wykończyli i wyposażyli.
Po śmierci Roberta w 1931 roku i Emmy w 1933 roku, połowę nieruchomości odziedziczyły dzieci: Łucja Eisenbraun, Małgorzata Cattiene i Robert Alfons Schweikert. Po II wojnie światowej pałac przeszedł na własność Skarbu Państwa. Stał się siedzibą najpierw Polskiej Partii Robotniczej, a potem Związku Walki Młodych, Związku Młodzieży Polskiej i Związku Młodzieży Socjalistycznej. W latach 60. mieścił się w nim również dom kultury pod patronatem zakładów dziewiarskich "Olimpia". Od 1976 roku jedynym użytkownikiem było ZSMP. W okresie stanu wojennego, od 13 grudnia 1981 roku do 1983 roku w obiekcie stacjonowały służby Milicji Obywatelskiej i służby Zmotoryzowanych Oddziałów Milicji Obywatelskiej. W 1991 roku obiekt otrzymał w użytkowanie Ośrodek Studiów Europejskich Uniwersytetu Łódzkiego, pałac poddano renowacji i od 1993 roku znajduje się w nim Instytut Europejski.
Sklep
Ogłoszenia
